© Élan d’Orphium
Wanneer we een schaduw zien, willen we ontdekken waar die vandaan komt. In het bijzonder wanneer er geen schaduw zou moeten zijn. Soms is de oorsprong van de schaduw niet concreet, zijn er geen lichamen in het spel.
Choreografe María Jerez vergeet in haar nieuwe voorstelling No ser ni la sombra de lo que se fue. Chapter 5 (Oftewel: ‘Niet eens een schaduw van zichzelf zijn’) de eigenlijke oorsprong van de schaduw om zo te kunnen focussen op het fenomeen als een bron van beweging. Op die manier moet het beeld niet langer hyperzichtbaar zijn. Want nooit bevinden we ons op een plek van waaruit we alles kunnen overzien. Steeds blijft er een deel in de schaduw.